|
Ludźmierz jest najstarszą wsią na Podhalu. Pierwotne zagrody
leżały wśród trzęsawisk nad Czarnym Dunajcem. Wieś położona jest w kotlinie
podhalańskiej, zwanej Orawsko-Nowotarską, przy starym szlaku handlowym,
prowadzącym z Krakowa przez Nowy Targ na Węgry. Po pogłębieniu koryt potoków
teren osuszono, a po mokradłach pozostały jedynie torfowiska z unikatową
roślinnością torfowiskową, wśród której występuje m.innymi bagienna odmiana
kosodrzewiny. Ta enklawa naturalnego środowiska w przyszłości winna stać
się rezerwatem przyrody.
Wieś założył w 1234 r. wojewoda krakowski Teodor Gryfita. On też
zbudował kościół i klasztor cystersów, którzy zostali sprowadzeni w celu
kolonizacji Podhala i otrzymali rozległe nadania książęce. Klasztor istniał
tu w latach 1234 - 1245, później z powodu najazdu Tatarów, zbójców, powodzi
przeniesiono klasztor do Szczyrzyca. Jednak parafią cystersi zarządzali
do 1824r. Obecny neogotycki kościół pw. Wniebowzięcia NMP powstał
w latach 1869-1877 na miejscu drewnianego. Do kościoła przeniesiono rokokowy
ołtarz z figurą Matki Boskiej Ludźmierskiej. Figura ta od wieków
ściąga tłumy pielgrzymów. Historycy określają powstanie figury na rok
1400. Wydaje się, że kult Królowej Podhala musiał istnieć od średniowiecza.
Powszechność kultu MB Ludźmierskiej znajduje swe odbicie także w literaturze
Władysława Orkana, Kazimierza Przerwy Tetmajera, Jana Kasprowicza i Melchiora
Wańkowicza.
Dwukrotnie do tego miejsca pielgrzymował Ojciec Święty Jan Paweł II /1979r.
i 1997r./.
Ludźmierskie Sanktuarium jest ważnym ośrodkiem życia religijnego na Podhalu,
jak również miejscem do którego przez cały rok przyjeżdżają rzesze pielgrzymów
z całej Polski.
/teksty oraz fotografie wykorzystano z materiałów wydawniczych Sanktuarium/
|
